Όντας πρωτοετής φοιτητής εν έτει 2018 καλούμαι , με λύπη και απογοήτευση να αντικρίζω χώρους βανδαλισμένους από παρατάξεις . Με μία πρώτη ματιά, στρέφει κανείς το βλέμμα του στις μισοσκισμένες αφίσες που κρέμονται από τους άβαφους για χρόνια τοίχους.Επιπρόσθετα, θωρεί τα παραταξιακά τραπεζάκια που εντείνουν την αντιπαλότητα χωρίζοντας σε στρατόπεδα τις παρατάξεις, ενώ συγχρόνως απωθούν κάθε ανοιχτά-σκεπτόμενο φοιτητή να ασχοληθεί με τα κοινά. Παρατάξεις λοιπόν που αντιπροσωπεύουν μόλις μονοψήφια ποσοστά της ακαδημαϊκής κοινότητας, βρίσκουν το θράσος με τέτοιες κινήσεις να αμαυρώνουν την εκάστοτε σχολή.
Αναντίρρητα, μια ακαδημαϊκή κοινότητα χρειάζεται εκπροσώπηση από ικανά άτομα
να λάβουν αποφάσεις εκ μέρους της πλειοψηφίας των φοιτητών.
Ωστόσο μόνο οργή προξενεί το γεγονός ότι τα έδρανα της σχολής ,που αποτελούν το εναρκτήριο λάκτισμα της ακαδημαϊκής μας πορείας, «στολίζονται» από κακόγουστες υπογραφές(ταγκές) αντί-ιδεολόγων, υποψηφίων εκπροσώπων.
Μπλε,πράσινοι,κόκκινοι δίνουν βροντερό παρόν σε αυτό το μεσαιωνικό πανηγύρι, όπου δυστυχώς είμαστε όλοι καλεσμένοι . Καθένας μας υποχρεούται να σέβεται τις εκάστοτε ιδεολογίες, ωστόσο όταν παλιομοδίτικα έθιμα σαν και αυτά βασιλεύουν στις σχολές , τότε σκιάζεται το άστρος της ελπίδας και η ελευθερία του λόγου για ένα καλύτερο αύριο. 
" Καθώς ,ελευθερία είναι το δικαίωμα να λες στους γύρω σου αυτό που δεν θέλουν να ακούσουν αλλά σε σημείο που να μην παραβιάζει την ελευθερία κανενός."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου